นิทานอีสปเรื่องชายพเนจรอกตัญญู
ชายสองคนเดินทางพเนจรไปเรื่อยๆ เมื่อพบไม้พุ่มหนึ่ง จึงชวนกันหยุดพักใต้ร่มเงาของพุ่มไม้ ขณะนั้นเป็นเวลาเที่ยงวันที่เเดดร้อนจัด ชายคนหนึ่งเอนตัวลง นอน ใต้เงาไม้พลางเเหงนมองดูพุ่มไม้เเล้วกล่าวว่า “ไม้พุ่มนี้ไม่มีผลให้เรากินเลยนะ” อีกคนก็เอ่ยบ้างว่า “จริงด้วย ไม้พุ่มนี้ช่างไร้ประโยชน์เสียจริงๆ”