นิทานอีสปเรื่องสุนัขเฝ้าบ้าน
ชาวไร่คนหนึ่งเลี้ยงเเกะเเละเเพะไว้หลายตัว นอกจากนี้ยังเลี้ยงวัวไว้ไถนาตัวหนึ่ง
กับสุนัขอีก 2 - 3 ตัวไว้เฝ้าบ้าน ครั้นในฤดูหนาวปีหนึ่งมีหิมะตกหนักตลอดเวลาจนชาวไร่ไม่ สามารถออกจากบ้านได้เลย เมื่อเสบียงหมดลง เขาจึงฆ่าเเกะเเละเเพะกินเป็นอาหาร เดือนต่อมาก็ฆ่าวัวกินเป็นอาหารประทังชีวิต สุนัขเฝ้าบ้านจึงปรึกษาหารือกันอย่างร้อนใ จว่า "เเม้เเต่วัวที่เลี้ยงไว้ไถนาเขาก็ยังต้องฆ่ากินเลย ต่อไปคง ถึงคราว ของเราเเน่ พวกเราจะอยู่ต่อไปหรือจะหาทางหนีดีล่ะ"